روز 12 فروردین 1334 ه.ش در شهرضا در خانواده ای
مستضعف و متدین بدنیا آمد. او در رحl مادر بود که پدر و مادرش عازم کربلای
معلّی و زیارت قبرسالارشهیدان و دیگر شهدای آن دیار شدند و مادر با تنفس
شمیم روحبخش کربلا، عطر عاشورایی را به این امانت الهی دمید.
محمد ابراهیم درسایه محبّت های پدر ومادر پاکدامن، وارسته و مهربانش دوران
کودکی را پشت‍سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد. در دوران تحصیلش از هوش
واستعداد فوق‍العاده‍ای برخوردار بود و با موفقیت تمام دوران دبستان و
دبیرستان را پشت سر گذاشت.
هنگام فراغت از تحصیل بویژه در تعطیلات تابستانی با کار وتلاش فراوان مخارج
شخصی خود را برای تحصیل بدست می‍آورد و از این راه به خانواده زحمتکش خود
کمک قابل توجه ای می‍کرد. او با شور ونشاط و مهر و محبت و صمیمیتی که داشت
به محیط گرم خانواده صفا و صمیمیت دیگری می‍بخشید.
پدرش از دوران کودکی او چنین می‍گوید: « هنگامی که خسته از کار روزانه به
خانه برمی‍گشتم، دیدن فرزندم تمامی خستگی‍ها و مرارت‍ها را از وجودم پاک
می‍کرد و اگر شبی او را نمی‍دیدم برایم بسیار تلخ و ناگوار بود. »
اشتیاق محمد ابراهیم به قرآن و فراگیری آن باعث می‍شد که از مادرش با اصرار
بخواهد که به او قرآن یاد بدهد و او را در حفظ سوره ها کمک کند. این
علاقه تا حدی بود که از آغاز رفتن به دبیرستان توانست قرائت کتاب آسمانی
قرآن را کاملاً فرا گیرد و برخی از سوره‍ه ای کوچک را نیز حفظ کند.
